Labrador retriever to w rzeczywistości bardzo wymagający pies, którego nie każdy - z różnych powodów - może posiadać. Zdjęcia z pięknymi i puchatymi kulkami robią wrażenie i naturalnie wzbudzają ciepłe uczucia, jednak w doborze towarzysza na najbliższych wiele lat nie można kierować się jedynie emocjami. Z wymagającej kuleczki szybko wyrośnie wymagający pies. Żeby nasza radość nie zmieniła się w zgryzotę i kłopot, należy przygotować się na przyjęcie labradora. Jesteś właśnie na tym etapie skoro czytasz ten artykuł. NASZE GRATULACJE! Bo tylko od Ciebie zależy, jakim będzie Twój labrador, jeśli zdecydujesz się zaprosić go do swojego życia.
Labrador ze względu na swój charakterystyczny wygląd i przyjazne usposobienie do wszystkiego i wszystkich, zyskał w ostatnich latach ogromną popularność. Tym samym wielu tzw. pseudohodowców upatrzyło w tym fakcie szansę na szybki zysk i rozpoczęli masowy proceder "produkcji" tej rasy na szeroką skalę, która stała się nieproporcjonalnie dominująca nad zarejestrowanymi w Związku Kynologicznym w Polsce i prawnie działającymi hodowlami. W związku z tym, ogromna rzesza właścicieli, która nabyła psy z takich właśnie pseudohodowli uległa wielu rozczarowaniom, gdy ich puchate kuleczki wyrastały na psy tylko z nazwy przypominające labradory, a zachowanie i osobowość biegunowo odbiegały od wzorca rasy. Wystarczy poczytać fora internetowe i skargi niektórych nabywców odnoszących się z krytyką do labradorów, które nie spełniły ich oczekiwań.
Oczywiście wina za określony stan rzeczy nie leży tylko po stronie psa, bo nawet kundelka można wychować na wspaniałego towarzysza. Decydując się jednak na labradora należy poznać specyficzne jego cechy i zastanowić się czy pasuje do mnie i mojego stylu życia.
Labrador i Twój czas
Bez względu na obiegowe opinie i stereotypy, nieistotny jest fakt, (przynajmniej dla samego psa) czy labrador zamieszkuje z nami w ciasnej kawalerce czy w wielkim domu z ogrodem. Jeżeli zaspokojone zostaną liczne potrzeby charakterystyczne dla jego rasy, z pewnością będzie szczęśliwy zarówno w małym mieszkaniu jak i wieloarowym gospodarstwie.
Labrador retriever jest psem niezwykle zrównoważonym, ale jednocześnie bardzo aktywnym, ruchliwym i pracowitym, potrzebującym kontaktu ze swoim przewodnikiem. Pozostawiony sam sobie na długie godziny (zwłaszcza szczeniak) potrafi znaleźć zajęcia, które co najmniej nie zachwycą właściciela po powrocie do "nadszarpniętego" domu. Zresztą każdy pies to zwierzę stadne, które nie może przez większość dnia pozostawać samotne. Jeśli wracasz późno z pracy lub w związku z nią często przebywasz poza domem, albo Twoje życie przepełnione jest licznymi obowiązkami - nie możesz mieć psa, a tym bardziej labradora. Choć jest on stosunkowo łatwy do ułożenia i bardzo szybko się uczy, nie wychowa się sam z siebie bez Twojego udziału. Co najwyżej nauczysz go tęsknoty i żalu, bo dasz mu zbyt mało siebie.
Labrador i dzieci
Labrador uwielbia zabawy, gonitwy i ucieczki. Dzieci są w tym dla niego najlepszymi partnerami. Mimo to nie może być ich prezentem, zachcianką czy zabawką. Należy mieć świadomość, że żaden pies nie zaakceptuje jako przewodnika dziecka, kiedy nawet sam dorosły nie potrafi nim być dla swojego psa. Liczne doświadczenia wyraźnie na to wskazują. Nie możemy więc zakładać kupna pieska pod warunkiem, że nasze dzieci w tym wieku zajmą się jego socjalizacją, wychowaniem i szkoleniem. Nic bardziej mylnego. Nie można przerzucać tak wielkiej odpowiedzialności tylko na dziecko, które samo jeszcze potrzebuje opieki i wychowania. Mając dzieci możemy zdecydować się na psa, jednak z tą świadomością, że to my, dorośli, będziemy odpowiedzialni za całokształt pracy z psem, a pociechy będą wspierać nas w takich działaniach jak np. wyprowadzanie psa za potrzebą, wspólne zabawy, pielęgnacja oraz uczenie się bycia odpowiedzialnym przewodnikiem pod kierunkiem osoby dorosłej. W przeciwnym razie silny labrador niewłaściwie ułożony może np. na spacerze z dzieckiem zerwać się nagle wraz z nim i smyczą w pogoni za kotem czy porwanym przez wiatr liściem, albo wpaść pod koła jakiegoś pojazdu lub entuzjastycznie wskoczyć na przechodnia... itp. itd. Jeśli w rodzinie są dzieci w wieku niemowlęcym lub przedszkolnym lepiej zrezygnować z zakupu labradora i przesunąć ten zamiar na inny czas. Naturalnym jest bowiem fakt, że zdecydowanie bardziej zaabsorbuje nas dziecko i opieka nad nim, niż potrzeba wychowywania psa, poświęcenia mu czasu i uwagi, wspólnej zabawy, etc. Jeśli jednak mimo to zdecydujemy się na labradora, należy pamiętać, by zawsze nadzorować psa i nie pozostawiać go sam na sam z dzieckiem. Choć lubi on towarzystwo dzieci i jest świetnym kompanem zabaw, w kontaktach z nimi może być nieuważny i przewrócić malucha, uderzyć merdającym ogonem, drapnąć lub przygnieść własnym ciężarem ciała.
Labrador i przewodnik
Labrador to pies, który potrzebuje właściciela inteligentniejszego od siebie. Jest świetnym obserwatorem i bardzo szybko zorientuje się gdzie, kiedy i w stosunku do kogo może przekraczać granice. Wymaga więc - zwłaszcza w początkowym okresie swojego rozwoju - wyjątkowej uwagi, zaangażowania, cierpliwości i konsekwencji w wychowaniu. Osoby nie posiadające tych umiejętności, a decydujący się na labradora, wcześniej czy później przekonają się jak kłopotliwym potrafi on być w relacjach z innymi zwierzętami czy ludźmi. Świadome wychowanie i praca z psem pozwoli jednak zyskać nieocenionego kompana spacerów, wyjazdów i spotkań bez względu na ich miejsce i czas. Dodatkowo umocni więź z przewodnikiem i stanie się powodem do dumy, a nie wstydu i złości.
Wrażliwy i kochający cały świat labrador nie może być karany, bity czy musztrowany. Osoby z takimi tendencjami ekspresowo zniszczą psychikę psa robiąc z niego traumatyka. Jedyna możliwa metoda w wychowaniu to wzmocnienia pozytywne w postaci nagród, pochwał, przyjaznych gestów, gdyż dla labradora najważniejsze są uwaga poświęcona psu i zadowolenie jego właściciela. Dla rodziny, w której przebywa zrobi wszystko, by się jej przypodobać i znaleźć akceptację. Stąd też labrador w żaden sposób nie nadaje się do samotnego przebywania w kojcu, z dala od rodziny, choćby nawet stworzono mu tam warunki 6-gwiazdkowego hotelu. Lepszy jest dla niego kawałek podłogi, byle tylko u stóp właściciela, niż luksusy samotnego zamieszkiwania. Jako pies towarzyszący i rodzinny, chce zawsze towarzyszyć rodzinie, a to oznacza jego WIELKĄ POTRZEBĘ kontaktu z człowiekiem w bezpośrednich relacjach.
Labrador i jego praca
Nie można zapominać dla jakich celów został wyhodowany labrador retriever. Sama nazwa "to retrieve" (z ang.) oznacza przynosić, aportować. Retrievery należą więc do grupy psów myśliwskich wykorzystywanych głównie do pracy w przynoszeniu ustrzelonej zwierzyny płowej i dzikiego ptactwa, ale również do tropienia po tzw. farbie (krew). W pracy tej charakteryzują się nadzwyczajnym węchem, nieprawdopodobną wytrzymałością, doskonałą wręcz pamięcią, a także odpornością na zmienne warunki pogodowe. Świetnie sprawdzają się też jako psy ratownicze, przewodnicy niewidomych, pomocnicy niepełnosprawnych, w dogoterapii, a także jako psy służbowe w policji, straży pożarnej czy urzędach celnych.
Świadomość tych cech wymaga więc od przyszłego właściciela gotowości do aktywnych form spędzania czasu wolnego. Kilkuminutowe wyjście na trawnik 3-4 razy dziennie to zmarnowanie i udręka takiego psa. Jednak nawet godzinny spacerek po parku na smyczy nie zaspokoi jego "pracoholizmu". Chcąc nasycić jego zapotrzebowanie na ruch, przynajmniej raz dziennie (bez względu na pogodę) niezbędny jest 1-2 godzinny spacer połączony z aportowaniem, poszukiwaniem i zabawą z przewodnikiem. Jeśli nie masz na to czasu, a ulubionym miejscem Twojego wypoczynku jest fotel - to bądź człowiekiem! Nie kupuj labradora! Daj mu szansę na lepsze życie z innym właścicielem! Zawsze możesz kupić sobie ładny kalendarz, z którego spoglądać będą na Ciebie piękne labkowe oczy, których nie zasmucisz, gdyż będą tylko odzwierciedleniem Twoich pragnień, a nie egoistyczną potrzebą posiadania maskotki do głaskania.
Labrador i jego pasje
Woda, woda, woda! Tylko o tym będzie myślał labrador stojąc nad brzegiem rzeki, jeziora, morza czy... kałuży. To jego główny żywioł. Często problemem jest nie tyle namowa do wejścia do wody, ile umiejętność wyciągnięcia go z niej. Warto nad tym pracować z labem już od początku. Osoby spędzające wiele czasu nad wodą lub uprawiające sporty wodne są świetnymi kandydatami na właścicieli labradora.
Pamiętać należy również, że labradory mają nieziemski wręcz apetyt. Niewiele jest rzeczy, których nie wchłoną wraz z ostatnimi resztkami zapachu. Czasem wydawać by się mogło, że ich układ pokarmowy składa się z przełyku, przewodu pokarmowego i na końcu czarnej dziury, która zmieści wszystko, co się do niej wrzuci. Wynika to z faktu ich przynależności do grupy psów pracujących, które w genach po swoich przodkach odziedziczyły większe niż u przeciętnego psa zapotrzebowanie na energię i tłuszcz. Oczywiście nie oznacza to wcale, że może jeść byle co i w dowolnych ilościach. Zwłaszcza labrador wymaga szczególnej uwagi w odpowiednim doborze niezbędnych składników odżywczych i we właściwych proporcjach warunkujących jego zdrowie, kondycję i witalność. Najlepiej służą temu zbilansowane karmy dostępne obecnie w szerokiej ofercie sprzedaży, które gwarantują prawidłowy rozwój psa na poszczególnych etapach jego życia. Wiadomo jednak, że nawet gotowe, ale tanie karmy nie zapewnią wszystkich niezbędnych składników. Często znajduje się w nich więcej środków konserwujących np. kwas askorbinowy oraz inne środki przedłużające trwałość, a także sztuczne barwniki, substancje smakowe i zapachowe oraz środki powodujące ich pęcznienie i galaretowatość. Dlatego też w doborze zbilansowanych karm należy kierować się nie tyle ich ceną, ile jakością, za którą zapłacić musimy więcej.
Niestety, brak właściwego karmienia i wiedzy w tym kierunku, w szybkim tempie doprowadza labradory do takich schorzeń jak: nadwaga, dysplazja stawów biodrowych i łokciowych, nowotwory, choroby skóry, wady serca i oczu, u suk choroby dróg rodnych i śmiertelność szczeniąt.
Chcąc uniknąć takich sytuacji najlepiej zasięgnąć opinii hodowcy, który doradzi jak?, kiedy? i czym? "stołować" naszego pupila.
To, co najbardziej ceni labrador to kontakt z człowiekiem. W pogodę i niepogodę, w doli i niedoli, w radościach i smutkach chce być zawsze w jego towarzystwie. Kocha go bezgranicznie i bezwarunkowo. Cały jego świat kręci się wokół osoby właściciela. Tylko przy nim czuje się szczęśliwy, a przecież pies szczęśliwy, to pies na miarę prawdziwego człowieka.
Oczywiście nie sposób opisać wszystkich cech tych wspaniałych zwierząt. Każdy z hodowców z pewnością dopisałby tutaj swoją własną listę opartą na bogatym, często wieloletnim doświadczeniu. Powyższe informacje mają służyć jednak ogólnemu uświadomieniu, że labradory to nie katalogowe egzemplarze obrazków na kalendarzach, okładkach i reklamach. Choć niewątpliwe należą do wyjątkowo pięknych ras, to przede wszystkim są to psy o wielkich sercach i wielkich potrzebach, którym sprostać mogą tylko ludzie świadomi, odpowiedzialni i właściwie przygotowani. Jeśli - drogi czytelniku - posiadasz tą świadomość i nadal jesteś zdecydowany na przygodę z labradorem... on już gdzieś czeka na Ciebie! Znajdź go i pokochaj!
Jacek Dąbrowski - LUSYJA